تارانتولا نام خانواده‌ای از عنکبوت‌های میگالومورف است که از زمان دایناسورها ساکن زمین بوده‌اند و همچنان هم در قسمت‌های وسیعی از مناطق گرمسیری و بیابانی کره زمین یافت می‌شوند.
تا به امروز در حدود ۱۰۰۰ گونه مختلف از آنها شناسایی و نامگذاری شده‌اند.
تارانتولا ها عنکبوت‌هایی شکارچی هستند و عمدتاْ با کمین کردن طعمه‌های خود را شکار می‌کنند. گاهی تارانتولاهای بزرگ جثه میتوانند موش‌ها و حتی پرندگان کوچک را نیز صید کنند.
با وجودی که تارانتولاها دارای نیش هستند اما سم بیشتر آنها برای انسان بی‌خطر است و در حد سم زنبورها دردناک است .
برخی از گونه‌های آنها حتی به عنوان جانور خانگی نگهداری می‌شوند.
همچنین اکثر تارانتولاها دارای یک سیستم دفاعی جالبی هستند. آنها از طریق فرو کردن پرزهای بدن‌شان در موجوداتی که به آنها نزدیک می‌شوند، میتوانند خارش های بسیار شدیدی ایجاد کنند و اگر این پرزها وارد چشم یا مجاری تنفسی شود، می‌تواند مشکلات بسیار جدی‌ای را پدید آورند.
نیش برخی از انواع تارانتولاها زهری دارد که می‌تواند ناراحتی‌های شدیدی در طی یک دوره چند روزه ایجاد نماید.
تارانتولاها بسته به نوع گونه‌شان اندازه‌های مختلفی دارند که از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتیمتر متغیر است.
همچنین اکثر گونه‌های آنها دارای طول عمر بسیار زیادی هستند که گاهی به بیش از ۳۰ سال می رسد.
معمولاً طول روز را در حفره‌های زیرزمینی خود به سر می‌رند و با تاریک شدن هوا بیرون آمده و به شکار می‌پردازند.
اغلب مشاهده می‌شود که تارانتولاها را «رتیل» می‌نامند که اشتباهی متداول است؛ رتیل نام عمومی راسته دیگری از عنکبوتیان است (راسته Solifugae) که با عنکبوت‌ها تفاوت‌های مشخصی دارند.
با توجه به این که در ایران گونه ای بزرگ جثه از تارانتولا وجود ندارد، کلمه رتیل که واژه ای قدیمی و بومی است به اعضای راسته Solifugae که گونه های متعددی از آنها از سراسر ایران شناخته شده است اطلاق می‌شود که دارای دو کلیسر بزرگ در جلوی سر هستند.
دیدگاه خود را بنویسید