خانواده شیرهای دریایی (Otariidae) پستاندارانی نیمه آبزی هستند که به راسته گوشتخواران و زیر راسته باله پایان (Pinnipedia)تعلق دارند (فک خزری متعلق به خانواده Focidae و زیر راسته باله پایان از راسته گوشتخواران است).
شیرهای دریایی عمده زمان روز را در دریا به صید ماهی مشغول هستند و برای استراحت، به دنیا آوردن فرزندان و شیر دادن به خشکی می‌آیند. هربار یک فرزند به دنیا می‌آورند و تا شش ماهگی به فرزند خود شیر می‌دهند. بچه‌های خود را تا ۴ سالگی نگهداری و تغذیه می‌کنند و در این میان جفتگیری و زادآوری مجدد هم می‌کنند اما از آنجا که توان نگهداری فرزندان جدید و تغذیه آنها را ندارند معمولاً رها می‌شوند و طعمه گوسه‌ها می‌شوند.
ذخیره چربی بسیار بالایی دارند که به آنها کمک می‌کند در آبهای بسیار سرد هم به راحتی شنا کنند.
به کمک بدن دوکی شکلی و دست‌ها و پاهایشان که به شکل باله تغییر شکل یافته است می‌توانند تا ۴۰ کیلومتر در ساعت شنا کنند.
همچنین بخاطر طحال بزرگی که دارند و حجم زیادی از خون حاوی اکسیژن که در آن ذخیره می‌شود، می‌توانند بیش از ۱۰ دقیقه به راحتی در زیر آب شنا کنند.
البته در خشکی هم سرعت حرکت بالایی دارند و از انسان سریع‌تر حرکت می‌کنند.
اجداد شیرهای دریایی گالاپاگوس شیرهای دریایی کالیفرنیایی بودند که صدها هزار سال پیش به سمت جنوب آمدند و  در اکثر جزایر گالاپاگوس و قسمت‌هایی از خشکی‌های اکوادور و بولیوی پراکندگی پیدا کردند. جمعیت آنها بین ۲۰ تا ۵۰ هزار فرد تخمین زده می‌شود.
بین ۵۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم وزن و ۱.۵ تا ۲.۵ متر طول دارند.
نرها از ماده‌ها درشت‌تر هستند و از روی ناحیه گردن و سینه درشت‌تر و انتهای بدن باریک‌تر نسبت به ماده‌ها قابل تشخیص‌اند.
نهنگ قاتل (اورکا) و کوسه‌های بزرگ مهمترین تهدید آنها بشمار می‌آیند هرچند که بیشتر بچه‌ها را صید می‌کنند و شیرهای دریایی بزرگ نگرانی کمتری از این بابت دارند.
با حفاظت بسیار خوبی که کشور اکوادور از شیرهای دریایی گالاپاگوس به عمل آورده امروزه خطری از جانب انسان متوجه آنها نیست.