ماچوپیچو را صرفا به عنوان یک مکان تاریخی نباید نگاه کرد. یا به عنوان مکانی که هنر و معماری اینکاها را می‌توان در آنجا یافت و یا به عنوان تنها شهر نسبتاً سالم باقی مانده از حمله اسپانیولی‌ها، بلکه ماچوپیچو عصاره‌ای است از قرن‌ها دانش تمدن اینکاها در شهرسازی، مهندسی، کشاورزی و نجوم. این شهر تاریخی در حال حاضر به عنوان یکی از عجایب هفتگانه دنیای جدید شناخته می شود.
آنچیزی که ماچوپیچو را همچنان در این عصر اسرارآمیز نگهداشته قرار دادن سنگهای چند تنی روی هم دیگر است در شرایطی که حیوانات بارکش مانند اسب و الاغ در آن زمان ور آمریکای جنوبی وجود نداشتند.
از ان عجیب‌تر تراش بسیار دقیق این سنگهای عظیم با اشکال زاویه دار است و چنان این تخته سنگها روی هم با ظرافت و دقت هرچه تمام‌تر قرار گرفته‌اند که هیچ شکافی بین آنها نیست و حتی یک ورق کاغذ را بین سنگها نمی‌توان وارد کرد.
ماچوپیچو چنانکه جلوتر توضیح خواهم داد گنجینه‌ای است که بیش از چهارصد سال رازهای زیادی از تمدن اینکاها را مخفی کرده بود تا اینکه بالاخره در سال ۱۹۱۱ کشف شد.
امپراطور اینکاها Pachacuti که در شهر کوزکو بر کل این امپراطوری حکومت میکرد، در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی تصمیم گرفت که شهری بسیار پیشرفته برای استفاده خود و اطرافیانش بنا کند و خواست تا از همه دانش اینکاها تا به آنروز را در ساخت آن استفاده شود.
موقعیت بسیار خاصی برای آن در ۸۰ کیلومتری کوزکو و در رأس کوهستانی با ارتفاع ۲۴۳۰ متر و به نام “ماچوپیچو” به معنی “کوهستان پیر” در نظر گرفته شد و احداث آن آغاز گردید. البته ساخت آن بیش از عمر امپراطور به طول انجامید و پس از گذشت ۸۰ سال، شهر کم کم آماده بهره برداری شده بود که حمله اسپانیولی ها به این سرزمین آغاز می شود.
پادشاه وقت اینکاها، آتاهوآلپا که شاهد پیشروی هر روزه ارتش اسپانیا و عدم کارایی سلاح های سرد اینکاها در مقابل اسلحه‌های گرم اسپانیولی‌ها بود دستور می‌دهد طلاها و جواهراتش را به این شهر منتقل کنند و تنها راه دسترسی به ماچوپیچو مسدود و با گیاهان استتار شود.
بدین گونه این شهر به مدت چهارصد سال کاملاً پنهان ماند و بقیه شهرها و روستاهای اینکایی به طرز وحشیانه‌ای توسط اسپانیولی‌ها غارت و تخریب شد.
البته همه مردم میدانستند که در جایی در کوهستان و در دل جنگل گنجینه بزرگ پادشاه هنوز وجود دارد که به عنوان یک راز است و از این رو به آن لقب الدورادو یعنی شهر طلا دادند.
در سال ۱۹۱۱ تاریخ شناسی آمریکایی به نام “هیرام بینگهام” با راهنمایی فردی محلی که به کوهستان های منطقه آشنا بود و در خرابه های ماچوپیچو زندگی می کرد موفق به پیدا کردن این شهر می شود وبا کمک سفارت آمریکا در پرو شروع به غارت این سایت تاریخی می کند. زمانی که دولت پرو متوجه ماجرا می شود دیگر چیز چندانی از گنجینه باقی نمانده بود و آقای بینگهام برای همیشه از کشور پرو اخراج می شود.
سپس آقای بینگهام در یک همایش در دانشگاه ییل رسماً ماچوپیچو را به جهانیان معرفی می کند.
البته قبل از بینگهام افرادی این شهر مخفی راه یافته بودند و حتی یادگاری بر سنگهای آن کنده اند اما این افتخار بیشتر به بینگهام نسبت داده می شود.
ماچوپیچو از دو بخش کلی شامل مسکونی و کشاورزی تشکیل شده است. بخش مسکونی شامل خانه ها، اقامتگاه پادشاه، معابد، تراس ها برای اجرای مراسم و تقویم های نجومی سنگی است و بخش کشاورزی از شیب های تراس بندی شده برای زراعت و خانه های کشاورزان و انبارهای غله تشکیل شده است.
برای بازدید از ماچوپیچو باید ابتدا به شهر کوزکو بروید و از یک دفتر دولتی بلیت ورودیه آنرا که حدود ۵۰ دلار است تهیه کنید. سپس از آنجا با ماشین به روستای اولانتای تامبو بروید. سپس باید سوار قطار بشوید تا به روستای آگوآس کالینته که به زبان اسپانیولی به معنی آبگرم است بروید. بلیت این قطار نسبتاً گران است و بین ۴۰ تا ۸۰ دلار برای هر طرف از مسیر است. اگر خوش شانس باشید و قطار خلوت باشد ممکن است بتوانید بلیت رفت و برگشت را با حدود ۸۰ دلار گیر بیاورید.
از آگوآس کالینته هر روز اتوبوس هایی ساعت ۶ صبح مسیر کوهستانی خاکی و باریکی را بالا میروند تا شما را به دروازه ورودیه ماچوپیچو برسانند. بهتر است بلیت اتوبوس را روز قبل تهیه کنید. لازم به ذکر است که بلیت این اتوبوس هم گران است و برای هر نسر از مسیر چیزی در حدود ۱۲ دلار است.
موقع ورود پاسپورت با اسم روی بلیت تطبیق داده می شود بنابراین پاسپورتتان را فراموش نکنید. اگر بخواهید اطلاعات کاملی از مجموعه داشته باشید میتوانید با پرداخت ۱۰۰ سول یک راهنما برای خودتان بگیرید.
تعدادی لاما هم در محوطه رها هستند که عکاسی از آنها با پس زمینه ماچوپیچو بسیار زیبا خواهد شد.
توصیه میکنم صبح گشت کاملی در کل مجموعه بزنید که حدود ۴ تا پنج ساعت به طول خواهد انجامید و سپس بر بلندای بخش کشاورزی بروید و در سکوت ساعتی بنشینید و فقط به منظره مبهوت کننده پیش رویتان خیره شوید و از انرژی محیط نهایت استفاده را ببرید.
همچنین اگر حال پیاده روی بیشتر دارید می توانید از کوزکو بلیت ورود به وایناپیچو یا کوه جوان را هم بگیرید. این بلیت حدود ۵۰ سول (حدود ۱۵ دلار) بیشتر از بلیت معمولی ماچوپیچو است و با طل کردن حدود ۱۰۰۰ پله بر بلندای آن بروید و از معبد آفتاب هم دیدن کنید.
در بازگشت توصیه میکنم پاسپورتتان را بدهید تا مهر ورود به ماچوپیچو را در آن بزنند.
بازگشت به پایین را می توانید پیاده بیایید که دو تا سه ساعت طول می کشد و یا با همان اتوبوس ها برگردید که البته دوباره باید بلیت تهیه کنید.
دیدگاه خود را بنویسید